De plasmacel vormt het rijpste stadium van de ontwikkeling van de lymfocyten. Het is een immunoglobulineproducerende cel die ontstaat uit een B-lymfocyt.  Ze kan variabel zijn in grootte, maar steeds groter dan de lymfocyt. Daarnaast hebben plasmacellen een ronde vorm en een grote hoeveelheid klonterig cytoplasma. Ze hebben een donker gekleurde kern met lichtere plekken tussenin die radiaal gelegen zijn, daardoor lijkt de kern van de plasmacel op een wiel met spaken. B-cellen zullen ontwikkelen tot plasmacellen nadat ze geactiveerd werden door een T-helpercel of een antigen. Deze cel komt in kleine mate voor in het beenmerg en nauwelijks in het bloed. De plasmacellen worden voornamelijk geproduceerd in de perifere secundaire lymfoïde organen, namelijk de lymfeknopen en de milt.

De plasmacellen zijn van groot belang voor ons afweersysteem. Indien de plasmacellen geactiveerd worden door antigenen zullen ze via het bloed en de lymfe migreren naar het beenmerg om antilichamen aan te maken.

Een multiple myeloom is een aandoening waarbij één type plasmacel woekert in het beenmerg. Omdat deze plasmacellen allen verwant zijn aan elkaar, zal slechts één specifiek type antilichaam geproduceerd worden. Men kan deze antilichamen “myeloom eiwitten” noemen. Deze myeloom eiwitten kunnen worden teruggevonden in de urine, namelijk de “bence-jones” eiwitten. Indien een multiple myeloom aanwezig is heeft dit eveneens invloed op andere cellijnen in het bloed. Dit omdat de plasmacellen veel plaats zullen innemen in het beenmerg. Patiënten kunnen eveneens lijden aan anemie, ze zijn vatbaarder voor infecties, hebben een groter risico op bloeduistortingen en kunnen een langere bloedingstijd hebben.