Testindicaties:

Deze bepaling wordt gebruikt voor het evalueren van de nierfunctie, bij gastro-intestinale aandoeningen en het bepalen van de ernst van slecht gecontroleerde diabetes.

(Patho-)fysiologie:

Magnesium komt in het lichaam voor in de gebonden vorm (inactief) en in de geïoniseerde vorm (fysiologisch actieve vorm. Daarnaast komt magnesium voor enerzijds in het plasma, maar ook intracellulair. Verstoring van de magnesiumconcentratie in het plasma gaat niet automatisch samen met het totale magnesiumgehalte in het lichaam en omgekeerd. Magnesium is essentieel voor bepaalde enzymatische processen in het lichaam, enerzijds als activator, maar ook als onderdeel van metalloenzymes. Het speelt een cruciale rol bij de glycolyse, cellulaire respiratie en transmembranair calcium transport. Magnesium wordt voornamelijk geëxcreteerd via de nieren. Deze regeling staat, net zoals bij calcium, onder invloed van parathyroid hormoon.

Er zijn 2 pathofysiologische omstandigheden, namelijk hypomagnesemie en hypermagnesemie. 

• Verlaagde inname of absorptie kan gezien worden bij chronisch alcoholisme, malnutritie, intraveneuze therapie zonder magnesium, resectie van het ileum, chronische diarree (inclusief laxativa misbruik), malabsorptiesyndromen, pancreatitis en steatorree. In geval van een verhoogd gehalte vrije vetzuren in het plasma, kan ook een verlaagde fysiologische beschikbaarheid optreden van magnesium.
• Een verhoogde excretie van magnesium kan gebeuren via de gewoonlijke routes (renaal of fecaal). Dit wordt gezien bij diabetische ketoacidose, chronisch alcoholisme, diuretica, aminoglycoside toxiciteit, hyperaldosteronisme, pancreatitis en steatorree. Anderzijds kan een verhoogde excretie gezien worden bij hyperemesis.
• Hypermagnesemie kan worden gezien bij overmatige inname of absorptie van magnesium. Dit kan gebeuren bij inname van magnesium bevattende medicatie zoals bv. laxativa, antacida of een interveneus infuus. Ook bij overmatige inname van zeewater komt het voor. Andere oorzaken zijn oligurie bij chronische nierinsufficiëntie en hyperparathyroidie (bijnierinsufficiëntie).

De symptomen van hypomagnesemie worden veroorzaakt door een verhoogde vrijstelling van acetycholine aan de neuromusculaire juncties. Dit manifesteert zich dan typisch als insomnia, hyperactieve reflexen, spierkrampen, positief Chvostek teken, positief Trousseau teken, ataxie, tetanie, cardiale arritmiën. Hypermagnesemie veroorzaakt lethargie, bradycardie, hypotensie, respiratoire depressie en soms zelfs hartstilstand.

Betekenis van het resultaat:

Magnesium deficiëntie (hypomagnesemie) kan worden gezien bij malnutritie, malabsorptie, chronische diarree en chronisch alcoholisme.

Hypermagnesemie kan worden gezien bij overmatige inname van magnesium bevattende medicatie zoals bv. laxativa, antacida of een interveneus infuus. Ook bij overmatige inname van zeewater komt het voor. Andere oorzaken zijn oligurie bij chronische nierinsufficiëntie en hyperparathyroidie (bijnierinsufficiëntie).

Aandachtspunten:

• Een verlengde tijd tot afcentrifugeren kan leiden tot vals verhoogde waarden (lekkage uit rode bloodcellen).
• Let op bij hemolyse, dit geeft vals verhoogde waarden.
• Bloed mag niet ingevroren worden vooraleer afgecentrifugeerd