Testindicaties:

Het Hct wordt bepaald om bloedarmoede (anemie) te onderzoeken. Dit kan de oorzaak zijn van bijvoorbeeld vermoeidheidsklachten. Vaak wordt er behalve het Hb ook een compleet bloedbeeld geprikt. Dat bestaat ook uit hematocriet, leucocyten en andere bloedcellen. Na een operatie of bevalling wordt ook vaak een Hb bepaald. Dit is om te controleren of er veel bloed verloren is en om eventueel extra bloed via een transfusie te geven.

(Patho-)fysiologie:

De hematocriet vertegenwoordigt het volume van de rode bloedcellen (RBC) in verhouding tot het volume van het totaal bloed. Deze arameter kan direct gemeten worden door microcentrifugatie of indirect door de vermenigvuldiging van het aantal RBC met het gemiddeld volume van de erythrocyten (mean corpuscular volume of MCV). De laatste methode wordt gebruikt door de moderne automaten en heeft het voordeel dat fenomenen van plasmatische sequestratie vermeden worden.

Betekenis van het resultaat:

De waarden zijn indicatief, er zijn o.a. variaties in functie van de leeftijd, fysiologie, zwangerschap, etnische afkomst en hoogte boven zeeniveau.

Verhoogde waarden:

• "Echte" polyglobulie, zoals in polycythaemia rubra vera, ziekte van Chuvash
• Hemoconcentratie (bv. dehydratatie)
• Roken

Verlaagde waarden:

• Anemie of bloedarmoede van allerhande oorsprong
• Hemodilutie

Aandachtspunten:

Hematocriet is een onderdeel van het totaal bloedbeeld:

• Hemoglobine
• Hematocriet
• Erytrocyten
• Leucocyten
• Leucocyten differentiatie
• Tromobocyten
• Reticulocyten
• RDW, MCV, MCH, MCHC