Overzicht van de labotest
Vitamine B12 Bijsluiter (intern gebruik)
Afname
kamertemperatuur - 4 - 8 °C: 24 uur
Analyse
Referentiewaarden
| Leeftijd | Man | Vrouw |
|---|---|---|
| 211-911 ng/l | 211-911 ng/l |
Wetenschappelijk
Vitamine B12, ook wel cobalamine genoemd, maakt, net zoals foliumzuur, deel uit van de groep van de B-vitamines. Vitamine B12 wordt in het bloed gebonden aan transcobalamine en haptocorrine. Slechts de fractie vitamine B12 gebonden aan transcobalamine is effectief werkzaam in het lichaam en wordt getransfereerd naar cellen die behoefte hebben aan vitamine B12 hebben.
De functie van vitamine B12 bestaat uit de aanmaak van cellen (in het bijzonder rode bloedcellen) en diens herstel, alsook bij de DNA-synthese. Voorts heeft vitamine B12 een ondersteunende rol in het zenuwstelsel.
Vitamine B12 wordt opgenomen door de darm via de voeding. De dagelijkse behoefte vitamine B12 is ongeveer 0,5 microgram. Vitamine B12 zit voornamelijk vervat in dierlijke producten bvb. (rood) vlees, vis, gevogelte, melk en eieren. Tegenwoordig worden ook in veel ontbijtgranen extra vitamine B12 toegevoegd. De reserve hoeveelheid vitamine B12 wordt opgeslagen in de lever.
Absorptie van vitamine B12 vindt plaats in de darm t.h.v. het ileum. Voordat opname kan plaatsvinden, moet vitamine B12 vooreerst gebonden worden aan intrinsieke factor -IF- (aangemaakt door de pariëtale cellen in de maag), dit ter hoogte van de maag.
Een vitamine B12 gebrek kan de oorzaak zijn van een bloedarmoede, in het bijzonder een macrocytaire megaloblastaire anemie (‘te grote rode bloedcellen’). Tevens kan het aanleiding tot aantasting van de zenuwen en neurologische symptomen (bvb. paresthesieën of gevoelloosheid in de extremiteiten) tot gevolg hebben.
Bij pernicieuze anemie zijn antistoffen aanwezig tegen intrinsieke factor, waardoor de binding tussen vitamine B12 en IF geïnhibeerd wordt, met als gevolg dat vitamine B12 onvoldoende kan geabsorbeerd worden in het ileum.