De witte bloedcellen worden geproduceerd in het beenmerg en maken deel uit van de hematopoëtische cellen.  In het beenmerg ontstaan de WBC uit stamcellen die zich differentiëren en zich vermenigvuldigen. De witte bloedcellen worden onderverdeeld in mononucleairen (agranulocyten) en polynucleairen (granulocyten). De mononucleairen kan men verdelen in de monocyten en de lymfocyten. In de granulocyten kan men een onderscheid maken tussen neutrofiele, eosinofiele en basofiele granulocyten. 

De WBC spelen een belangrijke rol in het immuunsysteem. Daarnaast zijn ze vaak ook van belang bij bepaalde allergische reacties, zoals een type 1 allergie.

De witte bloedcellen oefenen hun functie voornamelijk uit ter hoogte van de weefsels. De witte bloedcellen die men terugvindt ter hoogte van de bloedbaan verplaatsen zich naar de weefsels.

Hun gemiddelde levensduur is langer dan die van rode bloede bloedcellen.

De verschillende soorten witte bloedcellen hebben elk een functie. Bijvoorbeeld het aanbieden van antigenen aan de lymfocyten, die op hun beurt andere cellen stimuleren tot de productie van antilichamen. Daarnaast ook fagocytose (celvraat) en het lozen van pakketjes met actieve stoffen (degranulatie).

Het bepalen van de WBC is nuttig bij patiënten met een acute of chronische infectie of hematologische aandoening. De opvolging van de leukocytose is van belang bij patiënten onder chemotherapie, radiotherapie of antibioticatherapie.

Ook in sommige andere gevallen kan de leukocytose verhoogd zijn, bijvoorbeeld postoperatief (24-48 uur), traumata postpartum, bloedingen, corticotherapie, weefselnecrose en bepaalde medicatie.

Leukocytaire formule: deze formule geeft de percentages van de verschillende types witte bloedcellen.

10^3/µl

Flowcytometrie

2.7 ml bloed

EDTA-volbloed