Testindicaties:

Het Hb wordt bepaald om bloedarmoede (anemie) te onderzoeken. Dit kan de oorzaak zijn van bijvoorbeeld vermoeidheidsklachten. Vaak wordt er behalve het Hb ook een compleet bloedbeeld geprikt. Dat bestaat ook uit hematocriet, leucocyten en andere bloedcellen. Na een operatie of bevalling wordt ook vaak een Hb bepaald. Dit is om te controleren of er veel bloed verloren is en om eventueel extra bloed via een transfusie te geven.

(Patho-)fysiologie:

In het verleden werd hemoglobine gemeten op basis van de cyaanmethemoglobine methode en oxyhemoglobine methode. De cyaanmethemoglobinemethode werd aangewezen als de internationaal erkende standaardmethode door de ICSH (International Council for Standardization in Haematology). Doch de omzetting van hemoglobine naar cyaanmethemoglobine gebeurt traag en door het gebruik van cyanide bestanddelen werd deze methode verlaten.

Bij de SLS-hemoglobinemethode gebeurt de omzetting snel en is het bovendien niet toxisch. Het SLS zorgt eerst voor de hemolyse van de RBC, daarna gaan de hydrofobe groepen van SLS zich binden op de globine molecule, waarbij de configuratie van hemoglobine wijzigt waardoor er een oxidatie van Fe2+ naar Fe3+ plaatsvindt en waardoor de hydrofiele groepen van SLS zich kunnen binden op Fe3+ met de vorming van het SLS-HgB complex. SLS-HgB heeft een maximum absorbantie bij 535 nm en een schouderpiek bij 560 nm, en wordt fotometrisch gemeten.

Betekenis van het resultaat:

De waarden zijn indicatief, er zijn o.a. variaties in functie van de leeftijd, fysiologie, zwangerschap, etnische afkomst en hoogte boven zeeniveau.

Verhoogde waarden:

• "Echte" polyglobulie, zoals in polycythaemia rubra vera
• Hemoconcentratie (bv. dehydratatie)
• Roken

Verlaagde waarden:

• Anemie of bloedarmoede van allerhande oorsprong
• Hemodilutie

Aandachtspunten:

Hemoglobine is een onderdeel van het totaal bloedbeeld:

• Hemoglobine
• Hematocriet
• Erytrocyten
• Leucocyten
• Leucocyten differentiatie
• Tromobocyten
• Reticulocyten
• RDW, MCV, MCH, MCHC