Hepatitis A IgM a.l. Bijsluiter (intern gebruik)
Afname
Analyse
Referentiewaarden
| Leeftijd | Man | Vrouw |
|---|---|---|
| < 0.80 = neg ratio S/CO | < 0.80 = neg ratio S/CO |
Wetenschappelijk
Testindicaties:
(Patho-)fysiologie:
Deze test wordt gebruikt voor de differentieel diagnose van acute hepatitis
De HAV IgM antilichamen verschijnen gelijktijdig met de symptomen acute hepatitis met een piek gedurende de acute fase of vroege convalescentiefase. Deze antilichamen verdwijnen meestal na 4 tot 6 maanden (bij sommige patiënten na langere tijd). HAV IgM antilichamen vindt men in zeer zeldzame gevallen na vaccinatie.
Het hepatitis A virus is een RNA virus, behorend tot de familie van de picornavirussen. Eén serotype en 7 genotypes zijn beschreven. Het viraal capsid bevat 3 eiwitten (VP-1 tot VP-3) die een immunodominate structuur vormen op het oppervlak van het virus en zeer gecoserveerd zijn voor alle genotypes. Na vaccinatie of natuurlijke infectie is de immuunrespons rechtstreeks gericht tegen deze structuren.
De diagnose van een acute hepatitis A infectie is op basis van positieve Hepatitis IgM antistoffen bij een patiënt met de klinische presentatie van acute hepatitis. Een plotseling begin met algemene malaise, griep, koorts, gebrek aan eetlust, misselijkheid en buikklachten. Na enkele dagen kan icterus, donkere urine en soms stopverfkleurige feces ontstaan. Vermoeidheid en vermagering komen vaak voor. Jeuk ten gevolge van cholestase wordt bij minder dan de helft van de symptomatische patiënten gezien. Het acute beeld duurt 1 à 2 weken. Met name bij volwassenen is er soms een langdurige herstelperiode van maanden, gekenmerkt door moe- en lusteloosheid.
De duur en de ernst van de ziekte nemen in het algemeen toe met de leeftijd. Zuigelingen en peuters (0-2 jaar) krijgen zelden icterus (0-16%), bij kleuters (3-4 jaar) krijgt een kwart icterus en daarnaast heeft de helft verschijnselen die achteraf mogelijk op de infectie zijn terug te voeren (bvb. verhoogde transaminasen). Vanaf 5 jaar is het percentage met verschijnselen 75% of meer.
Complicaties van hepatitis A zijn een geprolongeerde cholestatische hepatitis met heftige jeuk en relapsing hepatitis. Bij 6-10% van de patiënten ontstaat een bifasische hepatitis A, waarbij na aanvankelijk herstel opnieuw een langdurige cholestatische periode ontstaat. Een hepatitis A-infectie wordt nooit chronisch. Alle patiënten met een ongecompliceerde hepatitis A genezen uiteindelijk zonder restverschijnselen. Een fulminante hepatitis (<1,5% van de in het ziekenhuis opgenomen gevallen van icterische hepatitis) kan ontaarden in acute gele leveratrofie, coma, insulten, ascites, hemorragische diathese (sterfte afhankelijk van de leeftijd 70-90%). De infectie heeft een lage case fatality rate, toenemend met de leeftijd (0,15% bij patiënten tussen de 0 en 4 jaar oplopend tot 0,25% bij patiënten tussen de 30 en 49 jaar en 2,7 % bij patiënten ouder dan 49 jaar).
Uitscheiding van hav in feces is aangetoond van 3 tot 10 dagen vóór tot 8 dagen na het begin van de klachten (geel zien of koorts). De grootste besmettelijkheid bestaat kort voor het uitbreken van de icterus (tot (tot 108 units per ml feces). De hoeveelheid virus in de feces evenals de besmettelijkheid neemt snel af tijdens de eerste dagen van de ziekte.
Voor de praktijk wordt een besmettelijke periode aangehouden van één week voor tot één week na het begin van de klachten (koorts of geelzucht).
De incubatieduur is ongeveer 2 tot 7 weken met een gemiddelde duur van ongeveer 28 dagen.
Betekenis van het resultaat:
Het resultaat dient geïnterpreteerd te worden i.f.v. kliniek (eventuele vaccinatie; levertesten; HAV-IgM). Post-infectie blijven HAV-IgG antilichamen levenslang persisteren. Passieve immunisatie met IgG voorziet een complete bescherming tegen HAV; wat suggereert dat serumantilichamen op zich preventie bieden tegen infectie.
Aandachtspunten:
Nomenclatuur
Bron: RIZIV website op 01/04/2024