in normale omstandigheden bedraagt de proteinurie max. 0.15 g/l (vnl. Tamm-Horsfall eiwit).

Proteinurie is meestal te wijten aan een glomerulair probleem (intactheid van de glomerulair membraan)

Minder frequent zijn de tubulaire proteinurieen: hierbij is de reabsorptie van glomerulair gefilterde microproteinen verstoord (vb. door intoxicatie met zware metalen, aminoglucosiden, goudbehandeling of t.g.v. pyelonefritis)

Bij massief overaanbod van eiwitten in het glomerulair filtaat kan een overflow proteinutrie ontstaan: vb. BEnce Jones proteinurie (bij multipel myeloom), hemoglobinurie (bij zware hemolyse-opstoot)

zeldzaam kan proteinurie het gevolg zijn van een manipulatie van de urine: het zgn. Von Münchhausen syndroom (toevoeging van exogeen eiwit aan het urinestaal)

g/24u