De betekenis van auto-antistoffen tegen thyroglobuline (anti-Tg) en thyroidperoxidase (anti-TPO) is reeds lang gekend bij de ziekte van Hashimoto.

De auto-antistoffen gericht tegen de schildklierstimulerende hormoon receptor (thyroid-stimulating hormone receptor, TSHreceptor) worden sterk geassocieerd met de pathogenese van autoimmune hyperthyreosis. Deze auto-antistoffen kunnen de TSH-receptor binden en vervolgens activeren, zonder negatieve feedback, met chronische stimulatie van adenylaatcyclase en hierdoor overproductie van thyroxine tot gevolg.

Men spreekt in dit geval van schildklier stimulerende immunoglobulines (thyroid-stimulating immunoglobulins, TSI). Alle vormen van auto-immune thyreotoxicose (ziekte van Graves, Hashitoxicose, neonatale thyreotoxicose) vinden hun oorzaak in de productie van TSHR-stimulerende auto-antistoffen, die reeds in een pre-klinisch stadium aantoonbaar zijn.

Andere autoantistoffen kunnen de TSH-receptor blokkeren met hypothyreoïdie tot gevolg. De bepaling van anti-TSH-receptor antistoffen in serum is niet enkel klinisch relevant bij de (differentiële) diagnose van auto-immune hyperthyreosis, maar speelt ook een belangrijke rol bij de therapeutische opvolging en het vroegtijdig opsporen van herval. Lage (of afwezige) anti-TSHreceptor antistofspiegels na een ingestelde therapie duiden immers op remissie.

Blijvend verhoogde waarden zijn indicatief voor de mate van ziekteactiviteit waarbij eventuele niet-medicamenteuze behandelingen (chirurgie, radiotherapie) moeten overwogen worden. Als IgG-antistoffen zijn de anti-TSHreceptor antistoffen in staat om via transplacentaire weg neonatale schildklierziekte te veroorzaken.

Bij zwangere patiënten met gekende schildklierziekte kan de bepaling van deze auto-antistoffen tijdens het 3e trimester van de zwangerschap daarom aangewezen zijn om het risico op schildklierlijden bij de neonatus in te schatten.

IU/l

chemiluminescentie

1.0 ml

serum