Irreguliere antistoffen worden opgespoord in kader van transfusiebeleid of bij zwangere vrouwen. Irregulaire antistoffen zijn normaliter niet in het bloed aanwezig. Ze ontstaan na een bloedtransfusie, maar kunnen ook voorkomen na een eerdere zwangerschap. Soms is het onduidelijk waarom ze aanwezig zijn. Vanaf 1 juli 1998 wordt geadviseerd in het begin van de zwangerschap te controleren of irregulaire antistoffen aanwezig zijn.
Naast de klassieke ABOD-bloedgroepen zijn er nog zeer veel andere bloedgroepen waartegen antistoffen kunnen bestaan. Deze worden irregulaire antistoffen genoemd. Men geeft ze soms met letters weer, zoals c, C, e, E, s, S, en soms met namen van mensen bij wie deze antistoffen het eerst zijn ontdekt, zoals Duffy (Fy), Hofman, Hovekamp, Kell (K) of Kidd (Jk). Het is mogelijk irregulaire antistoffen tegen verschillende van deze bloedgroepen te hebben, maar meestal is slechts één soort aanwezig.
Irregulaire antistoffen van de moeder komen tijdens de zwangerschap via de placenta bij het kind terecht. Niet alle irregulaire antistoffen hebben gevolgen voor het kind, maar sommige kunnen het bloed van de kind geleidelijk afbreken, waardoor het na de geboorte meer kans heeft om geel te worden. In zeldzame gevallen ontstaat tijdens de zwangerschap bloedarmoede bij het kind.
Bij aanwezigheid van irregulaire antistoffen wordt steeds een standaard kruisproef uitgevoerd waarbij de compatibiliteit wordt nagegaan tussen het serum van de patiënt en de rode bloedcellen van de donor (bloedzak). Een compatibiliteitstest is incompatibel wanneer er een reactie ontstaat tussen eventueel aanwezige irreguliere antistoffen bij de patiënt en de antigenen aanwezig op de donorerytrocyten.
Het is belangrijk de buizen voldoende te identificeren (naam + voornaam) en dit is noodzakelijk indien men de afname doet in kader van transfusie.
Een afzonderlijke EDTA-tube is vereist voor de bloedgroepbepaling.Een bloedgroepkaart wordt slechts bezorgd aan de patiënt wanneer de bloedgroep twee maal bepaald werd op twee onafhankelijk van elkaar afgenomen bloedmonsters. Pas dan wordt de bloedgroep als definitief beschouwd.