Wetenschappelijke achtergrond

Giardia spp. is in onze populatie één van de meest voorkomende intestinale parasieten. De parasiet is een frequente verwekker van reizigersdiarree en wordt makkelijk van mens-tot-mens overgedragen als oöcyt door direct contact met gecontamineerd water, met asymptomatische dragers of met besmet voedsel. De oöcyt kan meerdere dagen overleven in de omgeving.

Bij immuuncompetente patiënten is de aandoening dikwijls asymptomatisch, maar immuungecompromitteerden of jonge kinderen kan deze aandoening ernstiger klachten veroorzaken. 

Wat moet ik nog meer weten?

Bij aanvraag voor parasitologisch onderzoek wordt standaard de antigentest voor opsporen van Giardia spp. en Cryptosporidium spp. uitgevoerd. Bij vermoeden van een uitheemse parasiet (bv na tropenreis) kan een uitgebreid microscopisch onderzoek uitgevoerd worden. Klinische gegevens en (reis)anamnese zijn hierbij van groot belang.

Methode

Membraan enzymimmunoassay. Monoklonale antilichamen gericht tegen Giardia spp. antigen zijn gefixeerd op een vaste drager (membraan). Aan het staal wordt ook een conjugaat toegevoegd: dit bevat ook antilichamen gericht tegen Giardia spp. antigen; deze antilichamen zijn echter geconjugeerd met peroxidase. Giardia spp. antigenen aanwezig in het staal binden op de antilichamen op het membraan.  De antilichamen geconjugeerd met peroxidase binden op hun beurt op de gebonden Giardia spp. antigenen. Na toevoegen van een substraat, ontstaat er een kleurreactie en wordt een blauwe lijn zichtbaar.

Mogelijke interferentie

Geen interferentie of kruisreactiviteit met een groot aantal micro-organismen (zie bijsluiter)

Benodigd staalvolume

25 µl

Detectielimiet

6000 oocyten/ml faeces

Toegelaten staaltypes

Faeces in potje