De psychoactieve hoofdcomponent van de plant Cannabis sativa is delta-9 tetrahydrocannabinol (delta-9 THC), hoewel andere cannabinoïden ook kunnen bijdragen tot de psychologische en fysiologische effecten van marihuana. De acute effecten van marihuanagebruik zijn geheugenstoornissen, tijdsverwarring, interferentie met leerprocessen, gestoorde motorische vaardigheden en depersonalisatie. Chronisch gebruik wordt tevens gekenmerkt door cardiovasculaire, pulmonaire en reproductieve stoornissen. Marihuana wordt gewoonlijk gerookt, maar soms ook oraal ingenomen, verwerkt in voeding of als een vloeistofextract (thee). Het wordt snel geabsorbeerd vanuit de longen in het bloed met snelle aanvang van de effecten, wanneer het echter via orale weg genomen wordt, is de aanvang trager maar verlengd.

Cannabinoïdmetabolieten worden gevonden in bloed, gal, faeces en urine en kunnen reeds in de urine gedetecteerd worden enkele uren na blootstelling. Wegens hun vetoplosbaarheid blijven ze aanwezig in de lichaamsvetweefsels met trage vrijzetting tot gevolg en vervolgens excretie in de urine gedurende dagen, weken en zelfs maanden na de laatste blootstelling, afhankelijk van de intensiteit en frequentie van gebruik. De prominente delta-9 THC metaboliet, 11-nor-delta-9-THC-9-carboxylzuur (delta-9 COOH-THC) is in urine de primaire merker voor het detecteren van marihuanagebruik.

Gemiddelde detectietijd: 1.5-3.6 dagen

Maximale detectietijd: 95 dagen

Bewaren in gesloten recipiënt indien staal niet onmiddellijk naar labo kan worden gebracht

ng/g creatinine

Chromatografie

10 mL

Urine